wprowadzenie do domu nowego psa

Muszę powiedzieć, że zachwyciła mnie pani Małgorzata Ostrowska-Królikowska (w programie "Przygarnij mnie", odc.1). Zauważyła, że Nona nie czuje się pewnie na spacerze, a kiedy przywołała ją, nie pochyliła się nad nią (wiele psów czuje się niepewnie, kiedy się nad nimi pochylamy) i głaskała ją najpierw po klatce piersiowej, a nie po głowie i grzbiecie. Super!

Kiedy adoptujecie psa, zmieniacie imię, czy zostawiacie dotychczasowe?

Ja Kumplowi zostawiłam. Reagował na imię Kumpel, więc tak już zostało, bo nie widziałam powodu żeby wprowadzać kolejną zmianę do Jego życia.

Dodam, że w zmianie imienia nie widzę zupełnie nic złego. Psy błyskawicznie uczą się nowego imienia i nie stanowi to dla nich żadnego problemu.

Pytam tak z ciekawości, jak to było u Was.

„Przygarnij mnie” dostarczyło mi kolejnego pomysłu na temat J

Jeżeli mamy zamiar wprowadzić do domu nowego psa (bez względu na to czy na stałe, czy tylko „w gości”), warto zabrać najpierw oba psy na spacer.

Jeżeli chcemy chuchać na zimne, to zaczynamy od zapoznania zapachowego. Pierwsza osoba idzie z psem (Azorem) jakąś ścieżką, a po kilku minutach tą samą drogą idzie druga osoba z drugim psem (Pikusiem). Następnie Azor robi koło i ponownie idzie tą samą drogą. Do tego momentu psy się nie widziały, ale już coś o sobie wiedzą.

Następnie idziemy do siebie równolegle, powoli się do siebie zbliżając. (Podchodzenie „na wprost” jest sygnałem grożącym). Zakładam, że żaden pies nie wykazuje agresji, więc dobrze, żeby były bez smyczy. Jeżeli spotkanie przebiega pokojowo, „nowy” pies idzie do domu. Pozwalamy mu obwąchać teren i po kilku minutach wprowadzamy drugiego psa. Oczywiście miski i zabawki powinny być pochowane, żeby zmniejszyć ryzyko utarczki.

Zazwyczaj najlepiej dogadują się pies i suka. Największe ryzyko, że coś „nie zagra” jest przy wprowadzaniu suki do suki, choć oczywiście nie znaczy to, że na pewno się nie uda.

Nie najlepszym pomysłem jest też fundowanie staremu psu szczeniaka. Staruszek potrzebuje ciszy i spokoju.

Problematyczne bywa też wprowadzenie niekastrowanego samca do kastrata lub niesterylizowanej suki do suki wysterylizowanej. W tych wypadkach problem pojawia się zwykle dopiero po jakimś czasie.

Kiedy dochodzi do starć, między dwoma psami mieszkającymi pod jednym dachem, najczęściej najlepszą rzeczą jaką możemy zrobić, to nie wtrącać się. W większości przypadków psy dogadają się szybciej, jeżeli nie będziemy ingerować.

Warto też pamiętać, że odruch wspierania tego mniejszego i słabszego jest typowo ludzki. Jeżeli będziemy stawać w obronie słabszego i karcić silniejszego za „ustawianie” małego, możemy znacznie przedłużyć czas „docierania się” psów.

U zwierząt rządzi silniejszy. To on ma rację, do niego należą przywileje. Stając po stronie słabszego, udzielając mu wsparcia, wprowadzamy zamęt. Mały czuje się pewnie, bo ma silnego obrońcę i zamiast się poddać, „stawia się” większemu psu. Może za to oberwać, kiedy ludzi nie będzie w domu…

Tak więc, zazwyczaj najlepiej jest się nie mieszać, a jeżeli już, to stanąć po stronie silniejszego psa (np. witać się najpierw z psem mającym przewagę) i uważnie obserwować psy.

Na początku zwykle poddaje się „nowy” pies. Kiedy poczuje, że jest już „u siebie” (zazwyczaj po ok.3 miesiącach), może starać się przejąć w jakimś stopniu kontrolę nad drugim psem (może, ale nie musi). Może się to zdarzyć też w chwili kiedy „nowy” pies, wzięty jako szczeniak, osiągnie dojrzałość płciową.

Oczywiście piszę bardzo ogólnie. Każdy przypadek jest inny, więc proszę nie brać tego, co tutaj napisałam jako pewnik. Jeżeli mamy wątpliwości jak należy postępować, warto zastanowić się nad konsultacją u zoopscychologa.

www.szkolabaron.pl