jak działa smycz

Chyba każdy opiekun psa, posiada również smycz. Chyba, że trzyma psa w zamknięciu lub na łańcuchu, ale wtedy trudno go nazywać „opiekunem”.

Szczerze mówiąc, nie lubię smyczy. Czułabym się potwornie, gdybym musiała chodzić na spacery z psem na smyczy. Byłaby to wątpliwa dla mnie przyjemność, a i dla psa, spacer na smyczy z pewnością nie jest wystarczający. O spacerze idealnym napiszę innym razem.

A więc, wracamy do smyczy jako takiej.

Smycz służy przede wszystkim do kontrolowania psa. Do czego może prowadzić nadmiar kontroli, już chyba pisałam? W dwóch słowach: do frustracji, a stąd, do różnego rodzaju problemów: od niszczenia mieszkania do agresji (nie tylko smyczowej), włącznie.

Oczywiście często jest konieczna – np. przy ruchliwej ulicy, albo w tramwaju, gdzie obowiązują nas jakieś tam przepisy.

Są też psy, które z racji rasy, mają skłonność do ucieczek (dlatego właśnie nigdy nie wybrałabym dla siebie psa z tej puli – nie znoszę prowadzenia psa na smyczy).

Niestety większość ludzi jest bardzo wygodna. Wydaje im się, że prowadzenie psa na smyczy jest dobre, bo: nie muszą się martwić, że pies zginie, że wpadnie pod samochód, że pogryzie się z innym psem, kogoś zaatakuje. Do tego dochodzą nasze super przepisy, mówiące o obowiązku prowadzenia psa na smyczy L

Dla mnie smycz jest strasznie niewygodna. Zwłaszcza, kiedy wracam do domu z zakupami i 2 dzieci, z których młodsze chce czasem trzymać mnie za rękę. Wtedy pies plączący się przy nogach, który co jakiś czas chce się zatrzymać żeby coś powąchać, doprowadza mnie do furii. Nie pies, tylko cała sytuacja. Jest mi znacznie wygodniej kiedy Kumpel idzie sobie gdzieś z boku we własnym tempie.

Zdarza mi się dosyć często, że w ogóle nie biorę ze sobą smyczy. Zwyczajnie o niej zapominam, bo jest mi całkowicie zbędna… Idę często przy ulicy, ale Kumpel nie wybiega na nią. Poza tym, mogę mu pokazać, po której mojej stronie ma iść (np. tylko po trawniku po mojej prawej stronie). Dzięki nawykowi prowadzenia psa bez smyczy wiem, że nad nim panuję. Gdyby chodził całe życie na smyczy, a raz się z niej zerwał – nie byłabym w stanie nic zrobić…

Jeżeli pies jest regularnie spuszczany i opiekun trochę z nim popracuje – pies wraca na zawołanie. Im rzadziej puszczamy go wolno – tym większy będzie problem z przywołaniem go (wie przecież, że nie prędko będzie miał ponownie okazję swobodnie pobiegać).

Tak więc, paradoksalnie, moim zdaniem lepiej panujemy nad psem, który chodzi luzem.

Jeśli chodzi o ryzyko, że pies się zgubi: pisałam już, że Kumpel kilka razy poszedł gdzieś, że się o niego martwiłam itd. ale wrócił! Nie miał wątpliwości, że chce mnie odnaleźć. Mogłoby być inaczej, gdyby zawsze chodził na smyczy. Wtedy pokusa „kilku dni wolnego” mogłaby być silniejsza.

Agresja. Tak jak już pisałam: większe jest ryzyko wystąpienia zachowań agresywnych u psów, które chodzą na smyczy, niż u tych, które chodzą luzem.

Teraz powinnam przejść już do sedna tematu „jak działa smycz”. Moim zdaniem, wydobywa z psów wszystko, co w nich najgorsze. Można powiedzieć, że uwypukla wszystkie „złe” zachowania. Pies z tendencją do agresji, będzie na smyczy jeszcze bardziej agresywny, a ten lękliwy, będzie się jeszcze bardziej bał.

Dlaczego tak jest?

Otóż: pies, w chwili zagrożenia ma dwie możliwe strategie: uciekaj albo walcz.

Jeżeli jest na smyczy – ucieczka odpada. Dlatego na smyczy będzie bardziej skory do agresji (odebraliśmy mu przecież alternatywę!) Widzimy czasem jak pies na smyczy rozpaczliwie stara się schować na nogami opiekuna. Czy smycz mu jakoś pomaga? Nie! On chciał uciec, a przez smyczy, nie ma jak! Czego może się nauczyć? Oczywiście, że strategia ucieczki się nie sprawdza, a więc musi się bronić, a jak wiadomo: najlepszą obroną jest… atak.