przywołanie psa - część 1

Dzisiaj pierwszy post na temat przywołania psa. Problem z powrotem do przewodnika spędza sen z powiek wielu osobom. Zacznijmy od początku.

Wiele osób trafiających do mnie na zajęcia psiego przedszkola jest dumna, bo ich szczeniak „pilnuje się”, nie odchodzi daleko i w ogóle zawsze jest blisko opiekunów. Zwykle mówię od razu, że to minie kiedy psiak podrośnie. Ludzie nie są zachwyceni, ale wychodzę z założenia, że powinni wiedzieć, co ich czeka.

To, że szczenię się pilnuje, należy wykorzystać. Jeżeli chętnie przychodzi na zawołanie – warto to wzmacniać (pochwałą, a czasem smakołykiem).

Druga grupa to ludzie, którzy boją się spuścić psa ze smyczy. (Rekordzista w tej dziedzinie bał się puścić psa luzem na placu treningowym (ogrodzonym!) Czego się bał – nie umiał powiedzieć. Odważył się dopiero na trzecim spotkaniu). Niektórzy liczą na to, że jak pies dorośnie – będzie wracał na zawołanie. Niestety. Pies puszczony ze smyczy dopiero jako dorosły – będzie cieszył się chwilą wolności jak wariat i na pewno nie wróci na zawołanie. Niby dlaczego miałby to zrobić? Żeby znowu zapięli mu smycz?

Przywołania trzeba psa nauczyć. Podobnie, jak wszystkiego innego. Z tą tylko różnicą, że nie bardzo mam pomysł jak można tego nauczyć tzw. metodami tradycyjnymi (czytaj: opartymi na przymusie i kolczatce).

Może dlatego niektórzy szkoleniowcy lansują pogląd, że psom nie powinno się pozwalać na wspólną zabawę? Spotkałam się już z takim poglądem i muszę powiedzieć, że mnie zmroziło. Szkoleniowiec argumentował, że psom taka zabawa nie jest do niczego potrzebna. Jego stado, to ludzka rodzina, a w naturze nie ma czegoś takiego, że przedstawiciele 2 konkurencyjnych grup bawią się razem…

Ciekawa jestem gdzie w naturze 2 różne gatunki tworzą wspólnie jedno stado… Chyba tylko w „Epoce lodowcowej”…

Jak to „po co” psy mają się bawić? Dla rozrywki! Nam też jazda na nartach, gra w siatkówkę czy koszykówkę, jazda konna czy gra w kręgle nie są do niczego potrzebne, a jednak robimy to.

Faktem jest, że jeśli nasz pies nigdy nie bawi się z innymi psami, to zaczyna się ich bać, jeżeli jeszcze dołożymy do tego szarpanie smyczą przy każdym spotkaniu z obcym czworonogiem – widać będzie, że nie pragnie kontaktu z innymi psami. Wtedy „wystarczy” nie spuszczać go ze smyczy i omijać inne psy, a w zamian oferować mu trening i ewentualnie aport. Super. Mamy psa posłusznego, uzależnionego od piłki i super znerwicowanego. Musimy tylko mieć oczy dookoła głowy, żeby przypadkiem nie dopuścić do spotkania z jakimś psem. Dziękuję, to nie dla mnie. Znacznie bardziej zależy mi na tym, żeby mieć łagodnego, szczęśliwego psa. Nawet jeżeli nie będzie w 100% posłuszny.