Smakołyki w szkoleniu

Smakołyki świetnie sprawdzają się przy nauce różnych komend.

Osobiście, najbardziej lubię pracować właśnie korzystając ze smaczków. Z ich pomocą mogę naprowadzić psa na pozycję „siad”, „leżeć”, „stój”, mogę zachęcić do podążania za mną. Służą mi jako nagroda przy nauce zostawania, przywołania. Z ich pomocą uczę komendy „nie rusz”, „puść”, „przybij piątkę” itp.

Bardzo lubię smakołyki, bo dają ogromne możliwości pracy z psem, są wygodne i łatwe w użyciu, a co najważniejsze: praca z ich pomocą jest przyjemnością zarówno dla mnie, jak i dla psa J (w przeciwieństwie do pracy przy użyciu kolczatki).

Kiedy proponuję wykorzystanie nagród w szkoleniu, zdarza się, że słyszę głosy oburzenia. Karmienie psa to przekupstwo! Powinien być posłuszny z wdzięczności, za miejsce do spania i pełną miskę.

Tyle, że w szkoleniu smakołyki są wygodną formą zakomunikowania psu, że właśnie zrobił coś, czego od niego oczekuje człowiek. Oczywiście zamiast karmienia, można chwalić. Tyle, że niewiele znam osób, które byłyby w stanie szczerze gruchać pochwały przez godzinę szkolenia. Smakołyk jest praktyczniejszy. Jest to sposób na powiedzenie psu „tak, o to mi właśnie chodziło!” Bez nagrody, skąd pies ma wiedzieć czego od niego chcemy, kiedy robi to, czego oczekujemy? Druga sprawa: dlaczego miałby to robić? Czy ktoś z nas chciałby pracować za uścisk dłoni prezesa? Nie, my też pracujemy dla pewnych korzyści, prawda? Czy zapłata za wykonaną pracę jest przekupstwem?

Jeszcze jedno: trudno byłoby wytłumaczyć psu: słuchaj, karmię cię, więc masz mnie słuchać. A tak z ręką na sercu, to zastanówcie się, czy u ludzi tak to działa? Kiedy mieliście po kilkanaście lat, wiedzieliście, że rodzice Was utrzymują: dają dach nad głową, karmią, ubierają, dają na kino i wyjazdy wakacyjne, a w zamian oczekują posłuszeństwa. Mówili to wyraźnie, w znanym Wam języku. Byliście całkowicie posłuszni? No więc jak można tego oczekiwać od psów, którym nie jesteśmy w stanie w zrozumiały dla nich sposób przekazać: „daję ci jeść, więc masz mnie słuchać?”

www.szkolabaron.pl