pies czy suka?

Tak sobie pomyślałam, że skoro ruszyłam już temat płci, to jeszcze go trochę pociągnę.

Lepiej mieć psa czy sukę?

Na szczęście nie ma tu jednej dobrej odpowiedzi – każda opcja ma swoje wady i zalety.

Panie mają pierwszeństwo, więc najpierw o sukach:

Wady:

- cieczka. Trudny czas dla opiekuna – ślady krwi w mieszkaniu i adoratorzy koczujący pod domem,

- ryzyko niechcianej ciąży,

- ryzyko ciąży urojonej,

- sterylizacja to poważna operacja, kosztowniejsza niż kastracja, suka dłużej dochodzi do siebie,

- jeśli myślimy o 2 psach, to najgorszym zestawieniem są 2 suki – ze względu największe ryzyko konfliktów. (Oczywiście nie zawsze do nich dochodzi!)

Zalety:

- wiadomo, kiedy mniej więcej będzie cieczka. Wystarczy pilnować sukę przez kilka dni. Jeśli mamy samca – trudno przewidzieć, kiedy pies poczuje sukę w rui i poleci, całkowicie głuchy na przywołanie,

- sterylizacja nie zaburza kontaktów społecznych z innymi psami,

- generalnie rzecz biorąc, można powiedzieć, że suki są bardziej „przywiązane” do opiekunów: zwykle są bardziej posłuszne, łatwiejsze w układaniu, łagodniejsze (ważniejszy od płci jest tu wybór rasy: łatwiej będzie nam się pracowało z samcem np. owczarka szkockiego collie niż z suką owczarka kaukaskiego)

- suka bardzo rzadko doznaje agresji ze strony samców

A teraz o samcach:

Wady:

- trudno przewidzieć, kiedy pies wyczuje sukę w rui i pobiegnie za nią w siną dal,

- psy kastrowane bywają gorzej traktowane przez inne psy – zarówno przez samce, jak i przez suki.

- psy są nieco trudniejsze do układania niż suki, bywają bardziej niezależne,

- na wystawach, u niektórych ras, pojawiła się skłonność do premiowania bardzo „samczych” psów. Np. u labradorów, jest tendencja, żeby na pierwszy rzut oka widać było czy to pies czy suka. U takich „supersamców” podwyższona jest produkcja testosteronu, a co za tym idzie, pies ma natężone wszelkie „wady” zachowania, wynikające z wysokiego poziomu testosteronu. W zależności psa, może to być zwiększona chęć do rywalizacji (sprawdzania się z napotkanymi samcami), bardzo silnie zaznaczony pociąg płciowy i chęć do znaczenia terenu. U ras „delikatnych”, jak cavalier, pudel czy sheltie – większa podatność na stres.

Zalety:

- brak cieczki i ryzyka zajścia w ciążę ;)

- kastracja jest zabiegiem, a nie operacją – pies szybko dochodzi do siebie. Do tego kastracja jest mniej kosztowna niż sterylizacja,

- silniejsze i bardziej wytrzymałe niż suki (oczywiście decydująca jest tu przede wszystkim dieta i ilość ruchu, a nie płeć!)

Zapomniałam jeszcze o czymś? Piszcie!