problemy toaletowe - cz.2

Problemy „toaletowe” – cz.2 (mata i gazeta)

 Zgodnie z zapowiedzią, dzisiaj trochę o macie/gazecie jako psim nocniku.

Można powiedzieć, że jestem leniem, albo może perfekcjonistką – zależy od punktu widzenia. Leniem dlatego, że nie lubię sobie dokładać roboty. Perfekcjonistką, bo nie lubię półśrodków.

Dlatego właśnie nie bardzo podoba mi się pomysł, żeby uczyć szczeniaka załatwiania się na macie czy gazecie. Jak dla mnie, jest to dokładanie sobie roboty, bo najpierw wkładamy masę trudu żeby przekonać szczeniaka do załatwiania potrzeb na gazetę, a później dokładamy jeszcze więcej wysiłku, żeby przekonać go do załatwiania się na zewnątrz. Robimy małemu wodę z mózgu, bo najpierw chcemy jednego, a później drugiego. Dawno temu, kiedy jeszcze byłam dzieckiem, znaliśmy psa, którego nauczono załatwiania się na gazetę. Zdarzało się, że psiak wdrapywał się na kanapę, bo tam akurat ktoś zostawił gazetę… Gorsze jednak było to, że kiedy przyszedł czas na spacery, a ludzie (z dużym trudem) nauczyli się, żeby gazety zostawiać gdzieś bardzo wysoko, psiak po wyjściu z domu rozpaczliwie szukał na ulicy jakiejś gazety… Żal im było psa, więc przez jakiś czas zabierali gazety ze sobą. Bardzo dużo czasu upłynęło zanim pies zrozumiał, że zmieniły się zasady gry i gazeta nie jest konieczna.

Ile psiak się namęczył, to jego.

Na szczęście niewiele psów przeżywa zmianę aż tak źle, ale dla każdego jest ona dość trudna do zrozumienia. Wiele psów, u których kwarantanna się przeciągnęła, załatwia się dopiero po powrocie do domu i trzeba zainwestować naprawdę ogromną ilość czasu i trudu żeby to zmienić.

Po co więc dokładać sobie roboty? Czy nie lepiej od razu uczyć psa załatwiania się na dworze?

Technika jest bardzo prosta: kiedy szczenię się budzi – natychmiast wynosimy je na dwór (niestety nie ma czasu na zakładanie butów i kurtki, ale wystarczy wynieść psiaka dosłownie na moment – tylko po to, żeby się załatwił). Szczenię oczywiście nie załatwia swoich potrzeb tylko po drzemce. Przez resztę dnia obserwujemy malucha i kiedy zaczyna wąchać w poszukiwaniu dogodnego miejsca, natychmiast łapiemy go i wynosimy.

Zdaję sobie sprawę, że nie jest to takie łatwe (bo np. wszyscy chodzą do pracy), ale przecież w ten sam sposób uczymy szczeniaka załatwiania się na gazecie! Cała różnica jest taka, że zamiast na gazetę – wynosimy go na dwór.

Można powiedzieć, że jak już szczenię nauczy się załatwiać na gazetę, to będzie z niej korzystał kiedy ludzi nie ma w domu i dzięki temu po powrocie nie będzie trzeba sprzątać. Coś w tym jest. Tyle, że kiedyś zabierzemy mu gazetę. I co wtedy? Wpadki też się będą zdarzały. Tyle tylko, że psiak będzie starszy i większy, a więc i „prezenty” będą większe.

Jak dla mnie, gazeta jest tylko dodatkową robotą, a sprzątania podłogi i tak przy szczeniaku nie unikniemy. Możemy ewentualnie rozłożyć to na etapy. Pierwszy: zanim nauczy się załatwiać na gazetę/matę i drugi: kiedy postanowimy zrezygnować z gazety/maty.

Dodać należy, że łatwiej jest nauczyć psa załatwiania się na dworze, niż na gazecie. Dlaczego? Ano dlatego, że pies (jako z natury czyste stworzenie), kiedy podrasta, to sam z siebie stara się załatwiać poza domem, a koncepcja gazety jest dla niego dosyć trudna do pojęcia.

Jeżeli już ktoś chce stosować gazety czy podkłady, to nie powinien robić czegoś w rodzaju „psiego kącika”, gdzie jest legowisko, miski i gazeta. Taki układ jest z góry skazany na niepowodzenie – kto chciałby mieć kibelek w kuchni czy sypialni? Nikt! Pies też nie!

Druga sprawa: człowiek praktyczny zwykle kładzie gazetę tam, gdzie najłatwiej będzie mu posprzątać, gdyby szczeniak nie trafił dokładnie tam, gdzie powinien (czytaj: gdzie człowiek oczekuje, żeby trafił). Dlatego właśnie gazety są najczęściej układane w kuchni lub przedpokoju – na kafelkach lub panelach. Niestety, z psiego punktu widzenia jest to kiepski wybór: w kuchni jest jedzenie (o zestawieniu toalety z kuchnią już pisałam). W przedpokoju natomiast często kręcą się ludzie, a pies (zwłaszcza troszkę starszy), potrzebuje odrobiny spokoju żeby się skupić.

Dodatkowym minusem gazety w kuchni i przedpokoju jest powierzchnia: kafelki i panele są śliskie i łapki się rozjeżdżają. Kiedy szczeniak nie stanie czterema łapami na gazecie – ta może odjechać, a to nic przyjemnego i zostanie to zapamiętane (co jeszcze bardziej utrudni dalszą naukę załatwiania się na gazetę).

Co w takim razie zrobi pies? Pójdzie załatwić się na dywan. Tam można wygodnie stanąć, bez ryzyka upadku. To nie przez złośliwość psy załatwiają się na dywan (a w razie jego braku, bywa że na łóżko opiekunów). Tak jest po prostu wygodniej!

P.S. Wiem, że kwarantanna, szczepienia, a weterynarz powiedział…

Ale o tym – następnym razem J