wspaniale jest mieć psa!

Cudownie jest mieć psa! Cudownie jest móc iść z nim na spacer!

Byliśmy dzisiaj całą rodziną na dłuuugim spacerze. W lesie. Tam Kumpel może biegać bez smyczy - nie ma samochodów, więc jest bezpieczny. Jest wtedy taki szczęśliwy, że od samego patrzenia na Niego robi się ciepło na sercu J Dzieciaki wybawione (są jeszcze w tym wieku, że zabawa patykiem jest super atrakcyjna). Coś cudownego. Kiedy nie było z nami psa, dosyć rzadko wybieraliśmy się na takie spacery. Nie wiem dlaczego, bo zawsze sprawiały nam dużo przyjemności. Chyba ciężko się było zebrać. Teraz nie ma wyboru, bo pies musi iść na spacer, więc jedziemy do lasu. To naprawdę niesamowite jak zmienia się jakość życia, kiedy wkracza w nie pies. Każdego ranka budzi człowieka psi całus i merdający ogon. Kiedy ktoś cieszy się z tego, że po prostu jesteś i otworzyłeś oczy, robi się tak miło… Chce się żyć! Na poranny spacer iść trzeba, nawet jeśli miałoby się jeszcze ochotę poleżeć w łóżku – dzień robi się dłuższy. Do tego, jeśli zaczynamy od kilku wdechów porannego powietrza – dotleniamy mózg, rozbudzamy się, po szybkim marszu krew szybciej płynie. Po powrocie do domu jesteśmy rozbudzeni i gotowi do działania.

Dzięki codziennym spacerom nasi chłopcy są mniej marudni, szybciej zasypiają, a więc my – rodzice, mamy dłuższe wieczory tylko dla siebie. Same plusy. Nie macie pojęcia jak strasznie się cieszę, że Kumpel jest z nami! A tak się bałam jak to będzie, kiedy wezmę psa. Tym bardziej dorosłego, o którym prawie nic nie wiem… Całe szczęście, że posłuchałam serca, a nie rozumu.

Na tym zdjęciu widać śpiącego Kumpla. Spacer tak go zmęczył, że spał półtorej godziny jak zabity. Nie obudziło go jak stojąc nad nim kroiłam mięsko dla niego, nie obudził hałas (upuściłam garnek, fakt, że na blat, a nie na podłogę) ani dźwięk mieszania jedzenia (łyżka uderzająca o metalową miskę). Nawet dźwięk stawianego na podłodze posiłku (a to budzi go zawsze i przybiega ochoczo z drugiego końca mieszkania).

Nie ma to jak ruch na świeżym powietrzu J