Kumpel - pies stróżujący

Dzisiaj chciałabym opisać sytuację z zeszłego tygodnia.

Wieczorem musiałam wyjść z domu. Z dziećmi zgodziła się zostać moja Mama. Tak się złożyło, że w trakcie mojej nieobecności miała do mnie podejść koleżanka, żeby pożyczyć kilka książek.

Godzinę po moim wyjściu dzwoni Mama i mówi, że chyba nic Ani nie przekaże, bo Kumpel nie pozwala jej podejść do drzwi. „Jak to nie pozwala?” – zapytałam. „Warczy, kiedy podchodzę”. Poprosiłam żeby uszanowała warczenie i nie podchodziła „na siłę”. Zaproponowałam żeby wszyscy razem poszli do dziecinnego pokoju i zawołali Kumpla (w razie problemów – z wykorzystaniem smakołyków) i zamknęli drzwi, a jak przyjdzie Ania – żeby mama sama wyszła z pokoju. Jeśli się uda, to dobrze, a jak nie, to trudno: jutro sama zawiozę książki koleżance.

Po powrocie do domu zapytałam jak było.

Okazało się, że Kumpel poszedł z nimi do pokoju i wszystko mogłoby się udać, ale niestety młodemu zachciało się siku i kiedy wychodził z pokoju, Kumpel też wyszedł. Drugi raz już nie chciał odejść od drzwi.

Kiedy zadzwonił domofon i Mama chciała otworzyć – Kumpel warczał. Drzwi otworzył więc Adaś – jemu było wolno J Podał książki i zamknął drzwi.

Muszę powiedzieć, że trochę mnie to zaskoczyło, mimo że wiem, że niektóre psy tak właśnie się zachowują, ale żeby mój super łagodny pies?...

W zasadzie, miał sporo racji: babcia przyszła żeby zająć się dziećmi, tak? No więc powinna z nimi siedzieć, aż do powrotu ich mamy, no tak? (Oczywiście trochę żartuję, bo Kumpel przecież pojęcia nie miał, w jakim celu przyszła moja Mama)

Jeszcze chwilkę o takim zachowaniu. Są psy, które wpuszczają wszystkich, ale nie wypuszczają, jeśli nie ma przy osobie wychodzącej ich przewodnika. Najczęściej takie zachowania występują wśród rottweilerów, bokserów, rodesianów i dobermanów. Trudno powiedzieć skąd u niektórych psów bierze się taki sposób stróżowania. Jedno jest pewne: nie wolno lekceważyć ich ostrzeżeń. Jeśli wiemy, że nasz pies nie wypuszcza gości z mieszkania – uprzedźmy przychodzące osoby, żeby nie wychodziły bez nas. Jeśli przewodnik jest obecny – gość może bezpiecznie wyjść. U niektórych psów stróżowanie idzie jeszcze dalej: kiedy nie ma przewodnika – gość ma się nie ruszać z miejsca. Jeśli siedzi na kanapie, to ma tam siedzieć. W przeciwnym razie pies zaczyna warczeć.

Na razie, Kumpel nie przesadza i tylko nie wypuszcza z mieszkania, jeśli mnie przy tym nie ma. Mam nadzieję, że nie pójdzie o krok dalej, bo to już byłaby przesada.

Zastanawiam się jeszcze czy tępić u niego ten rodzaj stróżowania, czy zostawić. Z jednej strony, mogę sobie wyobrazić sytuacje, w których mogłoby się to przydać. Z drugiej strony, stanowi to potencjalne zagrożenie. Problem w tym, że gdybym chciała pozbyć się takiego zachowania, potrzebowałabym kilku / kilkunastu chętnych do ćwiczeń. Tutaj mam obawy, że nie znalazłabym zbyt wielu ochotników…

To, oczywiście, nie jest zdjęcie Kumpla!