szkolenie obronne

Nie lubię. Podziwiam, ale nie lubię.

Podziwiam, bo żeby dobrze przygotować psa do IPO, trzeba włożyć w to dużo wysiłku. Przyznaję, że wielokrotnie efekty są spektakularne.

Nie lubię, bo jest to szkolenie dostępne niemalże dla wszystkich, a jak wiadomo: ludzie są różni.

Nakręcić psa na agresję potrafi każdy. Gorzej z zatrzymaniem psa. No i tutaj dochodzimy do kwestii odpowiedzialności przewodnika. Jeżeli ktoś szkoli psa w kierunku obronnym, powinien liczyć się z tym, że nie jest to szkolenie, które ma prawo się znudzić. Jeśli już nauczyliśmy psa zachowań agresywnych – do końca życia psa powinniśmy z nim ćwiczyć zatrzymanie tej agresji. Może przesadzam, ale jak dla mnie jest to trochę jak hodowanie w domu bomby zegarowej.

Dodajmy jeszcze, że przy realnym zagrożeniu, pies będzie zachowywał się tak, jak został nauczony – będzie atakował przedramię napastnika. W IPO pozorant ma pałkę i markuje uderzenia psa. Nie mam pojęcia jak by się taki pies zachował, gdyby naprawdę został uderzony. Pewnie jeden by się zdziwił, zaskomlał i puścił rękę – tego przecież nigdy nie ćwiczył, nie wie więc czego się od niego oczekuje. Drugiego mogłoby to rozjuszyć. Póki taka sytuacja nie zaistnieje – nie będziemy wiedzieli jak zareaguje nasz pies.

Niektóre psy, które nie były szkolone, też bronią opiekunów. Jeden z moich Klientów, opiekun kundelka (wielkości amstaffa) opowiadał mi, że kiedyś zaczepiła go grupka wyrostków. Chcieli pieniędzy. Ponieważ usłyszeli odpowiedź odmowną, jeden z nich złapał psiego przewodnika za kurtkę. Pies, który do tej chwili zachowywał się całkowicie spokojnie, skoczył na napastnika i złapał zębami za rękę. Na komendę puścił (znał komendę „puść” – bawił się z Panem w aportowanie zabawki). Wystarczyło.